Widzenie w więzieniu to możliwość i szansa dla osób osadzonych na kontakt z bliskim im osobami. Spotkanie takie jest ściśle regulowane przez prawo i jego przebieg podlega przez to określonym zasadom. W zależności od rodzaju zakładu karnego liczba widzeń jest różna. Zapraszamy do zapoznania się z całością artykułu.
Na wstępie należy wskazać, jakie rodzaje zakładów karnych przewiduje polskie prawa, a mianowicie wyróżniamy:
-zakład karny zamknięty,
-zakład karny półotwarty,
-zakład karny otwarty.
Kodeks karny wykonawczy gwarantuje więźniom prawo do widzeń. Zgodnie z treścią art. 102 pkt. 2 k.k.w. skazany ma prawo do utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi. Na spotkanie z tym gronem osób nie jest potrzebna zgoda dyrektora zakładu karnego. Ponadto, osadzony może widywać się ze swoim obrońcą – adwokatem bądź radcą prawnym. Na widzenie z osobą, która nie jest członkiem rodziny lub osobą bliską, więzień musi uzyskać zgodę dyrektora zakładu karnego.
Warto wskazać, że liczba widzeń, jaka przysługuje więźniowi uzależniona jest od tego, w jakim typie zakładu on przebywa, a mianowicie:
- w zakładzie karnym zamkniętym – 2 widzenia w miesiącu (spotkania i rozmowy podlegają nadzorowi administracji),
- w zakładzie karnym półotwartym – 3 widzenia w miesiącu,
- w zakładzie otwartym – nie ma limitu dotyczącego widzeń (rozmowy i spotkania nie podlegają kontroli administracji).
Więzień ma możliwość wykorzystać za jednym razem nawet 3 widzenia. Jednakże widzenie takie musi odbywać się w ustalonych wcześniej godzinach, a jedno widzenie trwa 60 minut.
Każdy zakład karny ma swój wewnętrzny regulamin, dlatego nie ma jednolitej procedury zapisu na widzenie. W każdym z nich może wyglądać to odmiennie. Często zakłady określają dni wyłączone od widzeń lub odwrotnie – wskazują, w jakie dni można umawiać się na widzenie.
Co do zasady, w widzeniu mogą uczestniczyć jednocześnie dwie pełnoletnie osoby. Od tej zasady istnieją jednak wyjątki i są przypadki, gdy w jednorazowym widzeniu bierze udział więcej osób. Na taką prośbę uzasadnioną konkretnym argumentem musi wyrazić zgodę dyrektor zakładu. Taką przyczyną może być np. przyjazd rodziny z daleka.
Jeśli chodzi o małoletnich, to w ich przypadku nie ma limitu uczestników w widzenia, ale widzenie takie musi odbywać się pod opieką osoby, która ukończyła 18 lat.
Widzenie odbywa się w ściśle określony sposób i pod nadzorem funkcjonariusza. Osadzeni mogą liczyć na nagrody w tym zakresie, jak i napotkać na kary. Za dobre sprawowanie może się zdarzyć, że widzenie odbędzie się bez nadzoru i w całkowicie osobnym pomieszczeniu, za karę zaś uznaje się widzenia ograniczające kontakt bezpośredni. Naruszenie zasad przebiegu widzenia może skutkować przerwaniem i zakończeniem go, mimo że czas nie został jeszcze wykorzystany.
Łukasz Kowalski - autor
Adwokat Łukasz Kowalski – Absolwent Wydziału Prawa Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, prawnik z kilkunastoletnim doświadczeniem świadczący pomoc prawną zarówno klientom indywidualnym jak i przedsiębiorcom.