Art. 709[2] Kodeksu cywilnego wskazuje, że Umowa leasingu powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności. Oznacza to, że zarówno umowa leasingu, jak i jej aneks nie mogą zostać zawarte w innej formie, aniżeli pisemna, aby była ważna.
Wśród sposobów zawierania umów możemy wyróżnić:
- formę ustną
- formę pisemną (papierową bądź elektroniczną – wymaga ona własnoręcznego podpisu)
- formę dokumentową (Do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie. Zaliczamy tutaj m.in. wiadomości e-mail, SMS, czy też nagrania rozmów telefonicznych).
W obecnym stanie prawnym dla umowy leasingu nie przewidziano możliwości złożenia oświadczenia woli w postaci elektronicznej i opatrzenia go kwalifikowanym podpisem elektronicznym (co jest dopuszczalne np. dla umów kredytowych). Stanowi to swego rodzaju ograniczenie dla branży leasingowej.
W nowelizacji Kodeksu cywilnego przewidziano zmianę w powyższym zakresie. „Ministerstwo Sprawiedliwości zapowiada nowelizację art. 709[2] k.c. poprzez wprowadzenie formy dokumentowej pod rygorem nieważności dla zawarcia umowy leasingu. - Umożliwi to uproszczenie i przyśpieszenie procesu zawierania oraz obsługi tego rodzaju umów poprzez wykorzystanie nowoczesnych form składania oświadczeń woli, w tym za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Ułatwi także zawieranie umów na odległość. Dodatkowo celem projektu jest ułatwienie zawierania umów leasingu w sytuacji stanu zagrożenia epidemiologicznego lub innej zbliżonej, która wiąże się z koniecznością zachowania dystansu społecznego oraz niejednokrotnie z obowiązkiem poddania się kwarantannie, co utrudnia dochowanie formy pisemnej pod rygorem nieważności - uzasadnia resort”.
Łukasz Kowalski - autor
Adwokat Łukasz Kowalski – Absolwent Wydziału Prawa Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, prawnik z kilkunastoletnim doświadczeniem świadczący pomoc prawną zarówno klientom indywidualnym jak i przedsiębiorcom.